کشف ژن هایی که به ما قدرت راه رفتن روی دو پا را داده اند
ما دیجیتال: ما روی دو پا راه می رویم، نه بدین سبب که دو پا داریم، بلکه بدین سبب که ژن های خاصی وجود دارند که هزاران سال است استخوان های ما را برای حرکت روی دوپا مناسب سازی کرده اند.
به گزارش ما دیجیتال به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، گفته می شود هفت میلیون سال پیش، انسان ها نیز مانند حیوانات با استفاده از چهار دست و پا راه می رفتند. با این وجود، امروزه ما برخلاف خیلی از موجودات دیگر می توانیم مستقیماً روی دو پای خود بایستیم و صاف راه برویم.
اما چه چیزی این قابلیت را به ما داده است؟ چه چیزی استخوان های ما را برای راه رفتن روی دوپا مناسب کرده است؟ در کمال تعجب، حتی دانشمندان نیز پاسخ این سؤال ساده را تا همین اواخر نمی دانستند.
بتازگی پژوهشگران دانشگاه تگزاس در آستین و مرکز ژنوم نیویورک مطالعه ای را منتشر نموده اند که برای نخستین بار ژن هایی را که اسکلت ما را شکل می دهند، نشان داده است.
پژوهشگران از یک برنامه هوش مصنوعی برای مطالعه توالی ژنتیکی بیش از ۳۰ هزار فرد به همراه بیش از ۳۹ هزار تصویر پرتوی ایکس از اعضای مختلف بدن آنها استفاده کردند. این تحلیل و بررسی به آنها اجازه داد تا ژن هایی را شناسایی کنند که برای هزاران سال است که شکل و تقارن اسکلت انسان را تنظیم می کنند.
آنها ادعا می کنند که یافته های آنها پزشکان را قادر می کند تا خطر اختلالات در رابطه با استخوان مانند آرتریت، کمردرد، لگن درد و غیره را پیش از شروع این شرایط در بدن بیماران پیش بینی کنند.
یوشاریست کان(Eucharist Kun) نویسنده اصلی این مطالعه و دستیار پژوهشی فارغ التحصیل در دانشگاه تگزاس در آستین می گوید: این اختلالات از فشارهای بیومکانیکی روی مفاصل در طول عمر ایجاد می شوند. تناسبات اسکلتی بر همه چیز از راه رفتن گرفته تا نحوه نشستن ما تأثیر می گذارد و منطقی است که آنها عوامل خطر در این اختلالات باشند.
دوپایی و اختلالات استخوانی
بگفته متخصصان موزه استرالیا، گونه ی انسان حدود پنج میلیون سال پیش راه رفتن روی دو پا را یاد گرفته، اما در آن زمان نمی توانسته مانند انسان های امروزی بدود، بپرد یا تعادل خودرا به خوبی روی دو پا حفظ کند، چونکه انجام چنین اقداماتی همچنان مستلزم استفاده از تمام اندام هایشان بود و ۳.۲ میلیون سال دیگر طول کشید تا ساختار استخوانی کاملی را برای دستیابی به دوپایی(bipedalism) واقعی ایجاد کنند.
توانایی راه رفتن عمودی بر روی دو پا مزایای بسیاری دارد، به عنوان مثال موجب می شود بدن ما مصرف انرژی کارآمدتر، بسیار قابل مانور و مناسب تری برای درنوردیدن مسافت های طولانی داشته باشد.
راه رفتن روی دوپا یا دوپایی همین طور ما را تشویق کرد که با دو دست بیکار مانده خود خلاق باشیم و بدین سان یاد گرفتیم که اشیاء را حرکت دهیم و دستکاری نماییم، ابزار بسازیم و کالاها را حمل نماییم. همه این یادگیری ها به افزایش هوش ما کمک کرده است.
با این وجود، تغییرات اسکلتی که موجب دوپایی ما شد، ما را مستعد مبتلاشدن به بیماریهای اسکلتی- عضلانی مانند کمردرد و آرتریت نیز کرد. علاوه بر این، با افزایش سن، حفظ وضعیت بدن و تعادل نیز دشوار می شود.
پژوهشگران با آگاهی از این جنبه های منفی دوپایی تصمیم گرفتند بدنبال آن تغییرات ژنتیکی باشند که در حقیقت موجب ایجاد تغییرات در اسکلت انسان می شود. آنها ابتدا به بررسی فسیل های خیلی از گونه های انسان باستانی پرداختند تا عوامل ژنتیکی را که در تغییرات اسکلت آنها نقش دارند، بشناسند.
سپس ژنوم و تصاویر پرتوی ایکس هزاران انسان مدرن را بررسی کردند. آنها با کمک یک برنامه هوش مصنوعی تمام این داده ها را پردازش و مقایسه کردند و در نهایت ۱۴۵ مکان را در ژنوم انسان شناسایی نمودند که در ایجاد اسکلت انسان نقش دارند.
پژوهشگران می گویند این عوامل ژنتیکی تقارن تک تک استخوان هایی را که می توانید در بدن خود از سر تا پا پیدا کنید، کنترل می کنند.
تارجیندر سینگ(Tarjinder Singh) یکی از نویسندگان این مطالعه و یکی از اعضای وابسته به مرکز ژنوم نیویورک، اظهار داشت: ما در سطح عملی تر، انواع ژنتیکی و خاصیت های اسکلتی را نیز شناسایی کرده ایم که با آرتریت لگن، زانو و کمر که علل اصلی ناتوانی بزرگسالان هستند، مرتبط می باشد.
پژوهشگران اعتقاد دارند که یافته های این پژوهش علاوه بر کمک به ما در پیش بینی شروع اختلالات اسکلتی، درک ما از تکامل انسان و همین طور واگرایی را در ساختار استخوانی ما بهبود می بخشد.
این مطالعه در مجله Science انتشار یافته است.
منبع: ما دیجیتال
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب