جمع آوری بخار آب سطح اقیانوس ها برای تأمین آب شرب شهرهای ساحلی
ما دیجیتال: به گزارش ما دیجیتال، یک سامانه جدید می تواند بخار آب طبیعی را از بالای سطح اقیانوس جمع آوری کند تا آب شرب را برای شهرهای ساحلی فراهم آورد.
به گزارش ما دیجیتال به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، این یک طنز تلخ است که بیشتر از ۷۰ درصد از سطح زمین پوشیده از آب است، اما این آب غالبا غیرقابل نوشیدن است.
دانشمندان دانشگاه ایلینویز اوربانا شمپین(UIUC) حالا امکان سنجی یک سامانه فرضی را مدل سازی کرده اند که می تواند بخار آب را از بالای سطح اقیانوس بگیرد و آنرا به آب شرب تازه در مقیاس بزرگ متراکم کند.
کمبود آب یک مساله همیشگی و بحران مداوم است که پیشبینی می شود روز به روز بدتر شود، چونکه تغییرات آب و هوایی مناطق خشک را خشک تر می کند و مناطق مرطوب هم رو به خشک شدن می روند. این در شرایطی است که اقیانوس ها که بیشتر از ۹۶ درصد از کل آب روی زمین را در خود جای داده اند، یک مخزن بالقوه عظیم را نشان می دهند، اما نمک زدایی به علت فاضلاب سمی که تولید می کند، یک چشم انداز دشوار برای افزایش مقیاس است.
اما طبیعت همانطور که حدودا در همه زمینه ها از ما جلوتر است، در این مورد هم یک سیستم نمک زدایی بسیار کارآمد دارد. نور خورشید که دائماً سطح اقیانوس را گرم می کند، آب سطح آنرا تبخیر می کند که وارد جو می شود و به شکل باران به زمین بازمی گردد. حالا پژوهشگران دانشگاه ایلینوی در یک مطالعه جدید، روشی را جهت استفاده بالقوه از این منبع ابداع نموده اند.
این گروه پژوهشی پیشنهاد می دهد که میتوان سازه هایی در فاصله چندین کیلومتر دور از ساحل ساخت تا هوای غنی از بخار آب را از بالای سطح اقیانوس جذب کنند. سپس آن هوا می تواند به ساحل آورده و در واحد دیگری متراکم شود. این آب شیرین سپس می تواند برای آشامیدن، کشاورزی یا هر چیز دیگری که به آن نیاز است، استفاده گردد.
به قول دانشمندان، نیروی این سامانه می تواند از نیروگاه های بادی فراساحلی و پنل های خورشیدی مستقر در زمین تامین گردد.
پژوهشگران ۱۴ شهر در سرتاسر جهان همچون ابوظبی امارات، رم ایتالیا، لس آنجلس آمریکا و بارسلون اسپانیا را ارزیابی کردند و تحلیل و بررسی کردند که بر مبنای جو فراساحلی در آن مکانها چقدر آب میتوان از آنها استخراج کرد. این کار شامل ساخت سازه های استخراج بخار آب با ارتفاع ۱۰۰ متر و عرض ۲۱۰ متر است.
دانشمندان بر مبنای مدلهای خود دریافتند که این دستگاه ها بسته به شرایط هر مکان خاص می توانند بین ۳۷.۶ تا ۷۸.۳ میلیارد لیتر آب در سال تولید کنند. سپس گروه پژوهشی بر مبنای مصرف فرضی ۳۰۰ لیتر آب به ازای هر نفر در روز، محاسبه کرد که برای تأمین آب کافی برای جمعیت هر شهر به چند سازه این چنینی نیاز است و در نهایت دریافت که ۲ تا ۱۰ واحد از این سازه ها می توانند آب کافی برای خدمات رسانی به یک شهر را تأمین کنند.
این گروه می گوید که این چاره بسیار هوشمندانه است، چونکه اساساً مانند چرخه طبیعی آب عمل می کند با این تفاوت که بخار به جای آن که به آسمان رود، به جایی که نیاز است هدایت می شود.
در حالیکه خیلی از منابع تأمین آب شرب پیشنهادی می توانند با پیشرفت تغییرات آب و هوایی کارایی خویش را به مرور از دست بدهند، این روش جدید از این صدمه مصون است و با افزایش دما و تبخیر آب می تواند آب شرب بیشتری فراهم آورد.
عفیفه رحمان نویسنده اصلی این پژوهش می گوید: پیشبینی های اقلیمی نشان می دهند که شار بخار اقیانوسی در طول زمان افزایش خواهد یافت و حتی منبع آب شیرین بیشتری را فراهم می آورد. ازاین رو ایده ای که ما پیشنهاد کرده ایم، تحت تغییرات آب و هوایی قابل اجرا خواهد بود. این یک رویکرد بسیار مورد نیاز و موثر برای سازگاری با تغییرات آب و هوایی، بخصوص برای جمعیت های صدمه پذیری است که در مناطق خشک و نیمه خشک جهان زندگی می کنند.
البته این ایده هنوز کاملاً فرضی است، اما حوزه مهمی جهت بررسی است و مطالعات بیشتر می تواند امکان سنجی آنرا بیشتر بررسی کند.
این پژوهش در مجله Scientific Reports انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب