ساخت یک سنسور زیست تخریب پذیر با بهره گیری از جلبک دریایی!
ما دیجیتال: ما دیجیتال: پژوهشگران «دانشگاه ساسکس»، نوعی سنسور را با بهره گیری از جلبک دریایی ساخته اند که دوست دار محیط زیست و زیست تخریب پذیر است.
به گزارش ما دیجیتال به نقل از ایسنا و به نقل از وب سایت رسمی «دانشگاه ساسکس»(University of Sussex)، دانشمندان با موفقیت سنسورهای زیست تخریب پذیر جدیدی را آزمایش کرده اند که می توانند نحوه تجربه مراقبت های بهداشتی شخصی و فناوری نظارت بر تناسب اندام را تغییر دهند.
گروه دانشگاه ساسکس با بهره گیری از عناصر طبیعی مانند نمک سنگ، آب و جلبک دریایی، همراه با گرافین، سنسورهای بهداشتی جدیدی را مانند حسگرهایی که توسط دوندگان یا بیماران برای نظارت بر ضربان قلب و دما استفاده می شوند، ابداع نموده اند. از آنجائیکه این حسگرها فقط از مواد موجود در طبیعت تولید شده اند، کاملا زیست تخریب پذیر هستند و نسبت به جایگزین های معمولی مبتنی بر پلاستیک، دوست دار محیط زیست به شمار می روند. ترکیب طبیعی این حسگرها، آنها را در زمینه علمی نوظهور الکترونیک خوراکی قرار می دهد. الکترونیک خوراکی، به دستگاه های الکترونیکی گفته می شود که برای مصرف انسان بی خطر هستند.
پژوهشگران دریافتند که این سنسورهای مبتنی بر جلبک دریایی در حقیقت از نظر حساسیت نیز عملکرد بهتری نسبت به هیدروژل ها و نانومواد مصنوعی موجود در سنسورهای پوشیدنی سلامت دارند. هر چه سنسور حساس تر باشد، علایم حیاتی کاربر را با دقت بیشتری ثبت می کند.
ایده استفاده از جلبک دریایی در دستگاه نظارت بر سلامت زمانی عنوان شد که دکتر «کانور بولاند»(Conor Boland)، فیزیک دان دانشگاه ساسکس و پژوهشگر ارشد این پروژه، طی دوره قرنطینه کووید-۱۹ درحال تماشای تلویزیون بود.
بولاند اظهار داشت: من اولین بار بعد از تماشای مسابقه آشپزی «مسترشف»(MasterChef) در طول قرنطینه، تصمیم گرفتم که از جلبک دریایی در لابراتوار استفاده کنم. جلبک دریایی، یک ماده مورد علاقه گیاه خواران به عنوان جایگزینی برای ژلاتین است. این مرا به این فکر واداشت که اگر بتوانیم این کار را با فناوری سنجش انجام دهیم، چه نتیجه ای خواهیم گرفت.
وی ادامه داد: برای من، یکی از هیجان انگیزترین جنبه های توسعه سنسور جدید این است که ما سنسوری داریم که هم کاملا زیست تخریب پذیر و هم بسیار مؤثر است. تولید انبوه فناوری های بهداشتی مبتنی بر پلاستیک می تواند علاوه بر وارد کردن میکروپلاستیک ها به منابع آب در حین تخریب، سلامت انسان را نیز به خطر بیندازد.
بولاند افزود: من به عنوان یکی از والدین، این مسئولیت را بر دوش خود می بینم که اطمینان حاصل کنم تحقیقاتم، امکان تحقق یک جهان تمیزتر را برای همه فرزندان ما فراهم خواهند کرد.
دکتر «سو باکستر»(Sue Baxter)، مدیر نوآوری و مشارکت های تجاری در دانشگاه ساسکس، از مزایای بالقوه این فناوری هیجان زده است. باکستر اظهار داشت: در دانشگاه ساسکس، ما متعهد به صیانت از آینده سیاره بوسیله تحقیقات پایدار، تخصص و نوآوری هستیم. چیزی که در مورد این فناوری از طرف دکتر کانر بولاند و گروهش بسیار هیجان انگیز محسوب می شود، این است که می تواند در آن واحد واقعا پایدار، مقرون به صرفه و بسیار مؤثر باشد و جایگزین های مصنوعی با عملکرد بهتر را عرضه نماید.
وی ادامه داد: آنچه برای این مرحله از تحقیقات قابل توجه است و من فکر می کنم که کار دقیق دکتر بولاند و گروهش را نشان می دهد، این است که بیش از اثبات توسعه، یک کار اصولی شمرده می شود. دانشمندان ما دستگاهی ساخته اند که پتانسیل واقعی را برای تبدیل شدن به محصولی دارد که من یا شما می توانیم در آینده نسبتا نزدیک از آن بهره مند شویم.
این پژوهش، در مجله «ACS Sustainable Chemistry & Engineering» به چاپ رسید.
منبع: ما دیجیتال
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب