تقلب ناسا از روی دست سنجاب های قطبی!
ما دیجیتال: فضانوردان ناسا به لطف مطالعه سنجاب های قطبی که عمیق ترین و طولانی ترین خواب زمستانی را بین موجودات کره زمین دارند، می توانند در ماموریت های فضایی عمیق به خواب زمستانی فرو روند.
به گزارش ما دیجیتال به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، پژوهشگران درحال مطالعه بر روی سنجاب های زمینی قطبی با هدف استفاده از مزایای خواب زمستانی عجیب و غریب آنها برای صیانت از سلامت فضانوردان در ماموریت های فضایی طولانی مدت هستند.
خواب زمستانی فقط یک خواب معمولی نیست و در حقیقت حتی با خواب معمولی کاملا متفاوت می باشد. ما انسان ها وقتی می خوابیم، مغزمان روشن و به شدت فعال می شود، اما در خواب زمستانی برعکس است، فعالیت مغز بطور کامل کند می شود.
دمای بدن حیوانات در خواب زمستانی کاهش پیدا می کند و در بعضی موارد حتی نزدیک به نقطه انجماد می شود و سلول ها تقسیم نمی شوند و ضربان قلب به دو یا یک تپش در دقیقه کاهش پیدا می کند.
به عنوان مثال، سنجاب زمینی قطبی که طولانی ترین خواب زمستانی را در میان موجودات زمین دارد، می تواند تا هشت ماه در حالت خواب زمستانی بماند، در صورتیکه دمای بدن خودرا در حدود سه درجه سانتیگراد نگه می دارد و قلبش در هر دقیقه تنها یک دفعه می تپد. سپس با فرارسیدن فصل بهار بدون این که بدنش به هر گونه اختلال مغزی یا عضلانی گرفتار شود، در مدت کوتاهی دمای بدن خودرا به ۳۷ درجه سانتیگراد می رساند و به زندگی عادی خود ادامه می دهد.
با این وجود، هنگامی که زمان بیدار شدن در بهار فرا می رسد، حیواناتی که در خواب زمستانی فرو رفته اند، بدون هیچ نوع عوارض جانبی قابل توجهی به زندگی باز می گردند. این در حالیست که در مورد افرادی که از کمای پزشکی طولانی مدت بیدار می شوند یا حتی کسانی که برای مدت طولانی در بستر بیماری هستند، چنین چیزی دیده نمی شود.
افرادِ از کما برگشته یا کسانی که مدت ها در بستر بیماری بوده اند، درست مانند فضانوردانی که مدتی طولانی در وضعیت ریزگرانش قرار گرفته اند، از طیف وسیعی از عوارض جانبی ناشی از عدم استفاده فعال از بدن خود مانند تحلیل و ضعف عضلات، تحلیل استخوان و تخریب اندام ها رنج می برند.
بدین سبب ناسا بدنبال انجام تحقیقات روی خواب زمستانی حیوانات با هدف توسعه راه هایی برای القای خواب زمستانی در فضانوردان آینده است.
اخیراً این آژانس فضایی به کلی درو(Kelly Drew)، استاد شیمی و بیوشیمی در دانشگاه آلاسکا فیربنکس(Alaska Fairbanks) که بیش از دو دهه است که روی خواب زمستانی حیوانات مطالعه می کند، یک کمک مالی اعطا کرده است.
ناسا در یک بیانیه اظهار داشت: این تحقیقات می تواند برای مساعدت با ماموریت های آینده، از خواب زمستانی عمیق به وجود آمده با روش های پزشکی برای ماموریت های فضایی طولانی مدت، صیانت از فضانوردان در مقابل تب کابین، تشعشعات یونیزه و موارد دیگر مورد استفاده قرار گیرد. همین طور می تواند در جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات و استخوان ها در وضعیت بدون گرانش موثر باشد.
تب کابین(Cabin fever)، تحریک پذیری یا بی قراری تنگ هراسی آزاردهنده ای است که وقتی فرد یا گروهی برای مدت طولانی در یک مکان محدود محبوس می شود یا گیر می کند، تجربه می شود.
ایده این است که بجای این که فضانوردان ماه ها در مسافرت به سمت مریخ در یک کپسول کوچک بنشینند و غذا، آب و هوا مصرف کنند و به تدریج از انجام کارها در وضعیت ریزگرانش دور شوند، می توان قسمتی از خدمه را در خواب زمستانی قرار داد.
فضانوردان در خواب زمستانی نیازی به غذا یا آب ندارند و می توانند با هوای بسیار کمتری زندگی بگذرانند. با اینحال آنها با استخوان ها و ماهیچه هایی در وضعیتی بسیار بهتر از دیگر فضانوردان که بیدار مانده اند، بیدار می شوند.
وضعیت خواب زمستانی همین طور می تواند در حوزه پزشکی برای مساعدت با صیانت از بیمارانی که از شرایط تهدید کننده زندگی مانند حملات قلبی و سکته رنج می برند، مورد بهره برداری قرار بگیرد.
ناسا می گوید: این می تواند به این معنا باشد که بیمارانی که گرفتار سکته مغزی یا حمله قلبی شده اند، می توانند در خواب زمستانی قرار گیرند تا متابولیسم آنها تا آن زمان که بتوانند برای دریافت مراقبت به بیمارستان منتقل شوند کم شود، چیزی که می تواند بطور قابل توجهی نتایج پزشکی را بهبود بخشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب