پشتیبانی از شیرین سعیدی، دفاع از آزادی علمی و وجدان است آپارتاید علمی
به گزارش ما دیجیتال، رییس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی اظهار داشت: اخراج استاد حامی فلسطین از دانشگاه آرکانزاس نشان دهنده فروپاشی آزادی آکادمیک در غرب تحت فشار لابی های صهیونیستی است.
خبرگزاری مهر گروه دین، حوزه و اندیشه:
اخراج شیرین سعیدی از دانشگاه ایالتی آرکانزاس به سبب پشتیبانی از فلسطین، نقطه آشکارساز بحرانی انسانی و تمام عیار در غرب به حساب می آید که نمونه ها و مصادیق گوناگونی طی دو سال گذشته داشته است. جرم انگاری دستگاههای قضائی و امنیتی غرب ضد افراد آزاده ای که خودرا حامی کودکان و زنان غزه و مخالف جنگ افروزی و توحش رژیم صهیونیستی می دانند، تبدیل به یک روال در دانشگاه ها و مراکز علمی آموزشی در آمریکا و اروپا شده است. در این خصوص گفتگویی با حجت الاسلام والمسلمین محمدمهدی ایمانی پور، رییس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، صورت داده ایم که در ادامه از نظرتان می گذرد.
*با توجه به آن چه در جریان اخراج سعیدی از دانشگاه آرکانزاس به سبب پشتیبانی از فلسطین مشاهده کردیم، آپارتاید علمی در دانشگاه های غرب بر سر پشتیبانی از فلسطین و مخالفت با رژیم صهیونیستی چه طور تبلور یافته است؟
آنچه امروز در غرب تحت عنوان «آزادی آکادمیک» مطرح می شود، در واقع بیشتر از هر زمان دیگری گرفتار پارادوکس و تناقض شده است. در ابتدا باید تاکید کنم که آزادی دانشگاهی یعنی حق اساتید، محققان و دانشجویان برای مطالعه، تدریس، یادگیری و بیان آزادانه ایده ها و نتایج خود در محیط های دانشگاهی بدون ترس از سانسور و سرکوب. در اینجا تمرکز بر جست وجوی دانش و حقیقت، رعایت اصول حرفه ای و مسئولیت پذیری، که شامل آزادی در انتخاب موضوعات درسی نیز می شود، اصالت دارد. اما شاهد تحقق چنین قاعده ای در غرب نبوده و نیستیم.
هنگامی که استاد یا دانشجویی مواضع انسانی و اخلاقی نسبت به جنایات آشکار رژیم صهیونیستی در غزه اتخاذ می کند، ناگهان تمام سازوکارهای دانشگاهی، رسانه ای و حتی مالی ضد او بسیج می شوند. این همان چیزی است که از آن به عنوان آپارتاید علمی یاد می کنیم؛ نوعی تبعیض سازمان یافته که بر پایه فشار سیاسی و لابی های صهیونیستی بنا شده است. در این ساختار، نه فقط آزادی بیان از بین می رود، بلکه موازین علمی نیز تابع سیاستهای رژیم اشغالگر می شود. دانشگاه ها، که باید کانون گفت و گو و اندیشه باشند، به نهادهای کنترل روایت و سانسور تبدیل گشته اند. در مورد شیرین سعیدی، اخراج او نمادی از این نظام تبعیض است؛ نظامی که نمی تواند تحمل کند علمی بر پایه حقیقت و وجدان انسانی شکل گیرد. این وضعیت، چهره حقیقی آزادی در غرب را آشکار می سازد؛ آزادی ای که در ظاهر شعار داده می شود، اما در عمل، در مقابل صهیونیسم مرزهای سختی دارد.
*جرم انگاری ضد اساتید و دانشجویان به سبب مخالفت با جنگ غزه و پشتیبانی از مردم مظلوم فلسطین چه طور قابل تحلیل است و نقش لابی های صهیونیست در این معادله چیست؟
در غرب، پشتیبانی از فلسطین به یک «جرم سخت» با «تبعاتی سخت تر» تبدیل گشته است. لابی های صهیونیستی در آمریکا و اروپا، شبکه ای گسترده از نفوذ را طی دهه ها در حوزه های دانشگاهی، رسانه ای و حتی مالی بوجود آورده اند. این لابی ها بوسیله تهدید به قطع منابع مالی یا تخریب اعتبار افراد، نهاد دانشگاهی را مجبور به همسویی با خط صهیونیستی می کنند. درنتیجه، آزادی اندیشه و بیان به گروگان گرفته می شود. جرم انگاری مخالفت با جنگ غزه، در واقع ابزاری است برای پاک سازی نخبگان مستقل و وجدان مند از نظام دانشی غرب. هر کسی که بر مبنای وجدان انسانی با فلسطین همدلی نشان دهد، ناگهان در معرض انگ هایی مانند «یهودستیزی»، «خطر برای امنیت دانشگاه» یا «اخلال در نظم علمی» قرار می گیرد. این ساز و کار های کنترلی بطور مستقیم توسط شبکه های صهیونیستی طراحی شده اند تا کم کم فضای تفکر آزاد را از مقاومت تهی سازند. به نظرم، اخراج سعیدی نشان داد که آن چه در غرب رخ می دهد فقط سیاسی نیست، بلکه ساختاری و ریشه دار است.
*نقش جنگ غزه در خیزش جهانی ضد صهیونیسم در محیط های عمومی و علمی دانشگاهی غرب را به چه صورت ارزیابی می کنید؟
جنگ اخیر غزه، نقطه عطفی در وجدان جهانی بود. برای اولین بار، میلیونها نفر در غرب، شامل اساتید، دانشجویان، هنرمندان و کنشگران مدنی، بشکل آشکار ضد جنایات رژیم صهیونیستی موضع گرفتند. این خیزش، فطری، اخلاقی و انسانی است. فضای دانشگاه ها به عنوان سنگر فکری جوامع غربی، به بستر این بیداری تبدیل گشته است. حتی در محیط هایی که تحت سلطه رسانه های طرفدار رژیم صهیونیستی هستند، امروز جوانان با تحلیل مستقل به حقیقت دست یافته اند. جنبش های دانشگاهی، از کمبریج تا هاروارد و از آکسفورد تا پاریس، نشان دادند که نسل جدید دیگر حاضر نیست چشم خودرا بر کشتار کودکان در غزه ببندد. این تحول، نظام گفتمانی غرب را چالش برانگیز کرده است، چونکه برای اولین بار معیارهای اخلاقی در مقابل منافع سیاسی ایستاده اند.
جنگ غزه نه تنها آینه ای برای رسوایی رژیم صهیونیستی بود، بلکه سبب شد دانشگاه های غربی نیز وادار به بازبینی در ادعای آزادی دانشگاهی شوند. این بیداری جهانی، پایه های مشروعیت القایی و دروغین گفتمان صهیونیستی را در جهان اندیشه به لرزه انداخته است.
*به نظر شما، مقاومت جهانی شکل گرفته بعد از جنگ غزه چه خصایص و مؤلفه هایی دارد؟
مقاومت جهانی بعد از جنگ غزه چهره ای نوین به خود گرفته است. دیگر نمی توان از آن با تعاریف سنتی جنبش های سیاسی سخن گفت، بلکه باید آنرا جنبش تمدنی عدالت محور دانست. این مقاومت دارای چند خصوصیت کلیدی است. نخست، جهانی بودن آن است؛ از دانشگاه های آمریکا تا خیابان های برلین و لندن و پاریس، وجدان انسانی در مقابل ظلم یک صدا شده است. دوم، ترکیب اجتماعی ویژه آن است؛ تلفیقی از جوانان، نخبگان علمی، هنرمندان، کنشگران حقوق بشر و حتی اندیشمندان مسیحی و یهودی مخالف صهیونیسم. سومین مؤلفه، رسانه ای بودن مقاومت است. در عصر رسانه های اجتماعی، هیچ قدرتی نمی تواند حقیقت را پنهان نگه دارد. تصاویر و روایتهای شهروندخبرنگاران از غزه، دیوار دروغ رسانه ای را شکست. چهارم، این مقاومت حال بُعد حقوقی و عقلانی نیز یافته است. دیگر فقط واکنشی نیست، بلکه برنامه محور شده است؛ تشکیل دادگاه های مردمی، کارزارهای تحریم و فعالیتهای بین المللی نمونه هایی از آنست. و نهایتا این جنبش از نظر هویتی به دنبال تعریف مجدد انسانیت در عصر بحران اخلاقی غرب است. مقاومت جهانی امروز نه تنها در دفاع از فلسطین، بلکه در دفاع از کرامت انسان در مقابل ماشین سرکوب و تحریف حقیقت می جنگد. این جنبش، بذر تشکیل جهانی عادل تر را در وجدان بشر کاشته است.
*وظیفه طرفداران مقاومت جهانی در پشتیبانی از اشخاصی مانند شیرین سعیدی چیست؟ چه اقداماتی از لحاظ حقوقی باید در این خصوص صورت گیرد؟
حمایت از اشخاصی مانند شیرین سعیدی، در واقع دفاع از آزادی علمی، وجدان انسانی و حق گفتن حقیقت است. این وظیفه چند بُعد دارد. در سطح نخست، باید ابعاد حقوقی آن فعال شود. پیگیری شکایات در نهادهایی مانند شورای حقوق بشر سازمان ملل، کمیسیون بین المللی آزادی دانشگاهی یا حتی یونسکو می تواند به مستندسازی این نقض ها کمک نماید. ایجاد شبکه ای از حقوقدانان مستقل برای دفاع از استادان اخراجی ضروری می باشد.
در سطح دوم، حمایت رسانه ای و فرهنگی اهمیت دارد. رسانه های مستقل باید روایت صحیح این حوادث را منتشر کنند و انحصار رسانه های صهیونیستی را بشکنند. ایجاد کارزارهای مجازی، پویش های امضای جهانی و انتشار نامه های سرگشاده از جانب دانشگاهیان می تواند اثرگذار باشد.
در سطح سوم، حمایت عاطفی و اجتماعی است. باید این افراد احساس کنند که تنها نیستند. بوسیله ارتباطات بین المللی و همکاری علمی، باید فرصتهای جدید پژوهشی برای آنان برقرار شود. اخراج از دانشگاه نباید پایان فعالیت علمی آنان باشد، بلکه شروع فصلی تازه از رسالت انسانی شان خواهد بود. سرانجام، دفاع از سعیدی فقط دفاع از یک شخص نیست، بلکه دفاع از آزادی اندیشه در مقابل صهیونیسم است. هر قدم در این راه، گامی برای آزادی علم و حقیقت است.
منبع: madigital.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب